Nieuws
Het failliet van de SDE
Deze week werd bekend dat de subsidie regeling voor grotere zonne-energie systemen ongeveer 250 tot 700 maal is overtekend. Ook de regeling voor kleine zonne-energie systemen is ruimschoots overtekend geweest. Deze ruime overtekening geeft niet alleen de grote belangstelling aan voor zonne-energie, het is ook een indicatie voor de slechte wijze waarop deze is geïmplementeerd. Of je wel of geen subsidie krijgt, wordt bepaald door een loterij.
Toen het kabinet in 2007 aankondigde een subsidie regeling voor duurzame energie te introduceren was er slechts een kleine pot gereserveerd voor zonne-energie. De reden hiervoor is dat de industrie en de installatie branche kunnen leren, en zorgen dat ze klaar zijn voor de toekomst waarin zonne-energie zonder subsidie mogelijk is. De minister had ook enige leerdoelen voor haar eigen ministerie moeten definiëren, want de manier waarop de subsidieregeling nu werkt is -ondanks de goede adviezen uit de branche- bijna hilarisch te noemen.
In tegenstelling tot alle ons omringende landen moet er in Nederland eerst subsidie worden aangevraagd voordat er geïnstalleerd mag worden. Iedereen kan subsidie aanvragen. Een offerte is niet nodig. Een eigen dak is niet nodig. Enige indicatie van de financiële haalbaarheid is niet nodig. Een naam en adres is genoeg.
Het gevolg hiervan is dat enerzijds goedbedoelende particulieren of bedrijven veel meer subsidie aanvragen dan er ruimte is op hun dak. In onze praktijk zijn we situaties tegengekomen waarbij een particulier voor 15kWp (ruim 100 m2 op een schuin dak) subsidie toegekend had gekregen, terwijl er ruimte was voor hooguit 4m2. Deze aanvraag legt dus onnodig beslag op een toch al kleine pot.
Anderzijds wordt er subsidie aangevraagd door partijen die nooit in staat zullen zijn de volledige hoeveelheid waarvoor ze aanvragen te financieren of te bouwen, waardoor er ook onnodig beslag wordt gelegd op de subsidiepot.
In drie jaar is er met suggesties vanuit de branche niets gebeurd, en de trieste paradox is dat de subsidie pot zwaar overtekend is, maar er tegelijkertijd slechts 20%-25% van het beschikbare geld daadwerkelijk wordt gebruikt.
De grote hoeveelheid aanvragen -waarvan slechts een klein deel wordt geïnstalleerd- kost onnodig veel geld. Alle aanvragen moeten immers bekeken worden, krijgen één of meer brieven, en leveren in veel gevallen ook telefoontjes op. Er wordt onnodig geld uitgegeven aan aanvragen voor projecten die de eindstreep nooit zullen halen.
Een ander gevolg is dat het als bedrijf in deze branche in Nederland onmogelijk is om te groeien -en voor stabiele werkgelegenheid te zorgen. Of mijn klanten wel of geen subsidie krijgen wordt door het lot bepaald, niet door ons functioneren.
De keuze om duurzame energie te stimuleren is een politieke. De keuze om in Nederland een totaal andere manier van stimuleren te verzinnen dan in de ons omringende landen is voor mij nog steeds onbegrijpelijk. In een democratie moet je dat accepteren. Ik vind het echter onacceptabel dat de regeling zo slecht wordt uitgevoerd dat het positieve effect van die regeling teniet wordt gedaan en dat er in de bureaucratie er omheen veel belastinggeld verloren gaat.
Het is hoopvol dat leden van een groot aantal partijen -waaronder de VVD- gezamenlijk een burger initiatief zijn gestart. De aanbeveling van dit initiatief is onder andere een stimuleringsregeling naar Duits voorbeeld. Geen subsidie uit de rijksbegroting, maar op basis van het principe: de vervuiler betaalt. Laten we hopen dat deze leden hun leiders kunnen overtuigen van de noodzaak.
Commentaren
Niet gevonden |
Toevoegen commentaar